Bijna alle wervels van het menselijk lichaam hebben dezelfde basisvorm. Ze bestaan uit  wervellichamen die op elkaar gestapeld zijn. Hierbij vormen de wervelbogen een buis waardoor het ruggenmerg loopt. Vanuit het ruggenmerg lopen tussen de wervels door de zenuwen. Deze zenuwen sturen bijvoorbeeld de armen en benen aan. Aan elke wervel zit een aantal uitsteeksels waar spieren en gewrichtsbanden aan vastzitten. Aan de achterzijde zit een doornuitsteeksel (processus spinosus) en is op de rug te voelen. Aan weerszijde zitten de processus transversus die verschillende vormen hebben afhankelijk van het niveau van de wervels. Daarnaast zitten aan weerszijde de facetgewrichten die bij beweging in en uit elkaar schuiven. De wervels zijn van elkaar gescheiden door een tussenwervelschijf(de discus).

De cervicale wervelkolom bestaat uit 7 nekwervels, waarbij de bovenste nekwervel (C1) de schedel ondersteunt. Deze wervel wordt de Atlas genoemd. De tweede nekwervel (C2) wordt Axis (draaier) genoemd. Dit komt omdat de Atlas en de Axis veel meer ten opzichte van elkaar kunnen draaien dan andere wervels. De overige nekwervels worden C3 t/m C7 genoemd (van bovenaf geteld). C7 is van buitenaf mogelijk de voelen doordat deze een groot doornuitsteeksel (vertebra prominens) heeft.

De thoracale wervelkolom bestaat uit twaalf borstwervels (T1 t/m T12) die door de kromming van de rug aan de achterzijde hoger dan aan de voorzijde zijn. De borstwervels vormen de verbinding van de ribben met de wervelkolom.

De lumbale wervelkolom bestaat doorgaans uit vijf lendenwervels (ca. 1 op de 1000 mensen heeft er 6). Dit deel vormt de onderrug en het kenmerkende is dat de lendenwervels het grootste wervellichaam hebben. De lendenwervels hebben de grootste krachten te verwerken bij onder andere tilwerkzaamheden.

De sacrale wervelkolom bestaat uit het heiligbeen (het Sacrum) en dit is het grootste bot van de wervelkolom. Het Sacrum heeft een driehoekige vorm en bestaat uit drie tot vijf samengegroeide wervels. Door vier paar openingen lopen de zenuwen naar buiten. Het onderste deel wordt ook wel de stuit genoemd. Het heiligbeen vormt met het darmbeen (het Ilium) een gewricht, het SI-gewricht (sacro-iliacaal gewricht). In het SI-gewricht kunnen om drie assen bewegingen plaatsvinden. Om de transversale as vindt voorover en achterover kantelen plaats (nutatie en contranutatie). Zijwaartse buiging (lateroflexie) vindt om de antero-posterieure as plaats en de draaibewegingen (rotatie) vinden om de verticale as plaats.